In mei 2016 waren we met de MaanKaravaan in een prachtig gebied in Italie waar veel oude Etruskische krachtplekken zijn.
Op onze vraag aan het begin van de week wat de tien deelnemende vrouwen hoopten te ontdekken en/of wat hun intenties waren, had een van deze vrouwen verzucht:
“had ik maar meer magie in mijn leven….ja, dat is eigenlijk wat ik wil (terug) vinden….de magie”.

Nou legt dat een behoorlijke druk op je schouders als begeleiders en gidsen van zo’n reis, maar tegelijkertijd weten wij ook dat we precies dat zijn: begeleider en gids.
Wij kunnen natuurlijk helemaal niet iets aan iemand geven.
Wij weten als gids de mooie en krachtige plekken te vinden en als begeleider/ritualist weten we iets van bedding geven en rituelen begeleiden, zodat processen kunnen ontstaan en zich ontvouwen. En dan gebeurt er wat er gebeurt.

Alles is er al en het zit allemaal in jezelf.
Dat is een cliché en daardoor natuurlijk waar; je moet het wel kunnen en willen zien.
Het enige dat daarvoor nodig is, is jezelf tijd geven en toestemming om even stil te vallen. Even niet bezig te zijn in de rat race van het leven. Of dat nou op je werk of thuis of beiden is.

Wanneer je jezelf toestaat om stil te vallen, stil te zijn, adem te halen (echt diep adem te halen tot onder in je buik), de emoties die dan komen te aanvaarden en te doorvoelen, dan poets je als het ware al het vuil en viezigheid af van de pareltjes die in jezelf liggen.
Ja, dan helpt het natuurlijk om uit je dagelijkse omgeving te zijn, door jezelf te verbinden met krachtplaatsen als grotten diep in de aarde of steencirkels in graanvelden…maar het is niet echt noodzakelijk. Krachtplaatsen liggen ook bij jou om de hoek, de natuur is maar een paar voetstappen verwijderd van onze computer…je moet wel willen.
En ja, het helpt ook als je wordt meegenomen in meditaties, visualisaties en rituelen. Em dat is niet noodzakelijk.

Je kunt met je rug tegen een boom aan gaan zitten en mediteren.
Je kunt even uit je dagelijkse sleur breken door niet ’s avonds meteen achter je laptop/tablet of tv-scherm te duiken maar door – liefst buiten – naar een fijne visualisatie te luisteren, de tijd te nemen om iets creatiefs voor jezelf te doen of door simpelweg even lekker te gaan wandelen. Met jezelf, met jouw gedachten en de natuur als een spiegel om je heen te ervaren.

En ja, een groep fijne vrouwen om je heen, is als een warm bad….je begrijpt het wel…het is niet noodzakelijk.
Het gaat uiteindelijk om wat jij doet, hoe jij vorm geeft aan je leven.
Tegelijkertijd, die groep vrouwen vind je ieder jaar op een vrouwenfestival als Lorelei of iedere maand in Rode Tenten, maan- en vrouwencirkels.

Natuurlijk ben je nieuwsgierig of deze vrouw de magie terug gevonden heeft.
Ja, dat heeft ze.
Niet door iets dat wij hebben gedaan – behalve de omstandigheden voor haar creëren – maar doordat ze zich heeft opengesteld. Met de nieuwsgierigheid en onbevangenheid van een kind heeft ze zich opengesteld voor zichzelf.
Door te ontvangen en te omarmen wat er kwam.
Door te laten gebeuren wat er gebeurde en wat zich wilde manifesteren.
Aan het einde week ervoer ze de Magie van de Wind en kwam ze erachter dat ze altijd al een ‘windkind’ was.

Hoe magisch wil je het hebben? 🙂